ดอกกระดังงา

ดอกกระดังงา กระดังงามีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Cananga odorata Hook.fet TH อยู่ในวงศ์ Annonacwae มีชื่อเรียกตาม ท้องถิ่นดังนี้ กระดังงาใบใหญ่ กระดังงาใหญ่<ภาคกลาง> สะบันงาต้น<ภาคเหนือ> กระดังงาจัดเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ลำต้นตรงสูง เปลือกต้นเกลี้ยงสีเทา กิ่งก้านมีขนาดเล็กแตกออกจากลำต้น ดอกใหญ่ออกรวมกัน 3-6 ดอก ดอกอ่อนจะมีสีเขียวมีกลิ่นหอม กลีบดอกยาวห้อยลงรูปกลีบแคบปลายเรียวยาว ขอบกลีบหยักเป็นคลื่นๆ ผลรูปยาวรีอยู่รวมกันมีสีเขียวเข้ม ผิวมัน เมื่อแก่จัดจะมีสีดำ

สรรพคุณ ส่วนที่นำมาใช้เป็นยาคือ ดอกที่แก่จัด โดยเฉพาะในดอกจะพบน้ำมันหอมระเหยเป็นเอสเตอร์ของ formic acetic , valerianic ,benzeoic acid methyl , benzyl alcohol จากการที่ดอกแก่จัดมีน้ำมันหอมระเหยจึงใช้ผสมในยาหอมเพื่อแก้ลม อ่อนเพลีย บำรุงโลหิต บำรุงธาตุบำรุงหัวใจ และเมื่อดอกแก่จัดนำไปสกัดจะได้น้ำมันหอมระเหย ชื่อ "น้ำมันกระดังงา" นำไปใช้แต่งกลิ่นเครื่องสำอางซึ่งก็เหมือนสมัยโบราณที่นำดอกแก่ไปลมควันเทียนอบเพื่อใช้อบน้ำทำน้ำอบไทย ใช้น้ำไปคั้นกะทิหรือทำข้าวแช่ เมื่อรับประทานแล้วจะมีกลิ่นหอม ให้ความรู้สึกสดชื่น ใช้กลีบดอกลนไฟอ่อนๆลอยน้ำเชื่อมปรุงขนมหวานต่างๆ

ดอกกระเจี๊ยบ

กระเจี๊ยบแดง "กระเจี๊ยบแดง" ถือเป็นพืชสมุนไพรอีกชนิดหนึ่งที่สามารถนำมาทำเป็นเครื่องดื่มได้เป็นอย่างดี ที่สำคัญยังมีสรรพคุณเป็นยาอีกด้วย แทรกกลีบดอกอยู่ตามกิ่งยาว ใช้ประดับแจกันก็ได้ ขณะเดียวกันก็นำกลีบเลี้ยงมาเชื่อม ทำแยม หรือ ตากแห้งใช้ต้มเป็นน้ำกระเจี๊ยบ


สรรพคุณ ส่วนที่นำมาทำเป็นยา คือ กลีบเลี้ยงที่แห้ง ซึ่งมีสารสีแดงชื่อแอนโธไชยานิน และมีกรดอินทรีย์ซึ้งทำให้มีรสเปรี้ยว และยังมีแร่ธาตุและสารอื่นๆ ได้แก่ แคลเซียมในปริมาณที่สูง ส่วนกลีบเลี้ยงนอกจากจะใช้เป็นยาสมุนไพรแล้วยังนำไปทำเป็นผลไม้กวนหรือแยม และใช้แต่งรสเปรี้ยวในเยลลี่และเหล้าองุ่น มีรายงานทางวิทยาศาสตร์พบว่ากระเจ๊ยบแดงสามารถใช้เป็นยาขับปัสสาวะได้ดีจึงรักษาและป้องกันโรคนิ่วได้ โดยเฉพาะนิ่วที่เกิดจากการดื่มน้ำกระด้างที่มีหินปูน นอกจากนี้ยังพบว่าสารสกัดจากกลีบเลี้ยงและใบประดับของกระเจี๊ยบแดงยังช่วยลอความดันโลหิตได้ และยังสามารถกระตุ้นให้มีการขับน้ำดีออกมา จึงช่วยย่อยอาหารประเภทไขมัน ซึ่งเหมาะสำหรับคนที่น้ำดีไม่ปกติ และจากการที่กระเจี๊ยบแดงมีวิตามินสูง จึงสามารถรักษาอาการเลือดออกตามไรฟันบำรุงกระดูกได้ ดื่มแก้ร้อนในกระหายน้ำ บรรเทาอาการท้องเสียและป้องกันการจับตัวของไขมันในเส้นเลือด